Muse-Drones

Muse'un 2015 yılında çıkardığı Drones, grubun ilk yıllarını hatırlatıyor. Showbiz ve Origin Of Symmetry albümlerindeki o eski gitar-davul-bas sesleri yenilenmiş şekilde geri dönüyor.

Efsane sololar, bas yürüyüşleri ve davul ritimleri ile bu albüm kesinlikle eski Muse hayranlarını tatmin ediyor.

Bu albümden önce çıkan The 2nd Law albümü daha deneysel ve elektronik öğeler içeriyor. Grubun da dediği gibi Drones ile bildikleri ve kendilerini rahat hissettikleri enstrümanlara odaklanıyorlar.

Grubun solisti Matt Bellamy’ye göre ‘Drones’, bir insanın terk edilmesinden ve umut kaybından başlayıp sistem tarafından "drone'a" dönüştürülmesine, ardından diktatörlerden kaçışına ve onlara karşı savaşmasına kadar uzanan yolculuğunu anlatan bir konsept albüm.

Bu albüm de bir Muse klasiği olarak distopik gelecekte geçiyor ve iki farklı hikayeyi anlatıyor.

1.Hikaye

1'den 10'a kadar olan şarkılar ilk hikayeyi, 11 ve 12. şarkı da ikinci hikayeyi betimliyor.

Matt, Drones'un baş karakteri için bir röportajda şöyle söylüyor: “Bence kadınlar dünyada çok daha zor bir hayat yaşıyor. Kafamda bu kişi… Mary adlı bir kadın.” fakat burada bir çelişki var.

Dead Inside şarkısı "On the outside I'm the greatest guy" gibi maskülen sözler içeriyor ve Psycho şarkısında da karakterin erkek sesi var.

Kısacası baş karakterin ismi ve cinsiyeti aslında net değil. Biz isim ve cinsiyet düşünmeden düz insan olarak albümün karakterini alacağız.

Sonuçta sistem cinsiyet, ırk vb. şeyleri ayırt etmiyor :)

Dead Inside

Albümün açılış şarkısı Dead Inside. Kahramanımızın karakter dönüşümü bu şarkıyla başlıyor.

Şarkının sözlerinden anlaşılacağı gibi kahramanımız hem aşka hem de hayata karşı inancını ve umudunu kaybedip "içten ölen" birisine dönüşüyor.

Bir güç tarafından kullanılmaya hazır ve yalanlara kolayca kanabilecek bir ruh haline bürünüyor.

Zaten sonrasında onu duygusuz, robot bir askere dönüştürecek Drill Sergeant ile tanışıyor.

[Drill Sergeant]

Drill Sergeant aslında 3. şarkı olan Psycho'nun introsu.

Bu geçişte Drill Sergeant'ın nasıl biri olduğunu ve kahramanımızın beynini nasıl yıkadığını görüyoruz

Drill Sergeant: Sana söyleneni, söylendiğinde yapmazsan cezalandırılacaksın, anlıyor musun?

Kahraman: EVET EFENDİM!

Drill Sergeant: Üssümden gerekli izin olmadan ayrılırsan seni yakalayıp hapse atarım, anlıyor musun?

Kahraman: EVET EFENDİM!

Bu kısımdaki diyalog da karakterimizi neyin beklediğinin bir kanıtı.

Psycho

Bu şarkıda artık karakterimiz, ordu tarafından beyni yıkanarak bir psikopat katile dönüştürülüyor.

Çavuş onun “kıçının” ve “ruhunun” artık ona ait olduğunu söylüyor.

"Aşk, seni hiçbir yere götürmez, Tek başınasın" sözleri de artık karakterimizin nasıl manipüle edildiğinin göstergesi.

İlginç bir bilgi olarak; bu şarkının ana riff'i 0-3-5 ten oluşan çok klasik bir gitar riff'i.

Matt bu riff'i çok eski kafalı bulsa da grubun davulcusu Dom'un zorlamasıyla şarkıya dönüştürüyor.

Mercy

Mercy şarkısında karakterimiz kendini kaybettiğini fark ediyor.

Psikopat bir katile dönüşmenin pişmanlığını yaşamaya başlıyor.

Zihnini kontrol etmeye çalışan ve onu kendi istedikleri şeyleri yapmaya zorlayanlara karşı savaşmaya çalışıyor ve “düştüğü” için birinin onu “kurtarmasını” umarak merhamet bekliyor.

Ama kimse onu kurtarmaya gelmiyor... Bu şarkıda neye dönüştüğünü fark etse de bir direniş sergilemiyor.

Reapers

Reapers şarkısında kahramanımız empatisini kaybediyor ve savaşta insansız hava araçları (dronelar) kullanarak insanları öldürmeye devam ediyor.

Herkese “koşabileceklerini ama asla saklanamayacaklarını” söyleyerek de aslında bir kontrol toplumunda yaşadıklarını söylüyor.

Bu şarkıda önemli olan bir diğer şey ise "Ben sadece bir piyonum" sözü.

Burada aslında kahramanımızın yaşananların farkında olduğunu ama sisteme direnmediğini hatta belki zevk aldığını anlıyoruz.

The Handler

The Handler şarkısında kahramanımızın artık ‘Kuklacının" kuklası olmak istemediğini fark edip isyan ediyor.

Artık duygularının kontrol edilmesini istemiyor ve “yalnız yürümekten korkmuyor”.

Pasif direnişi yavaş yavaş aktif bir harekete dönüşüyor.

Şarkının sonunda dediği "Senden kurtuluyorum ve bir daha beni kontrol edemeyeceksin" sözü de bu duruma işaret ediyor.

Matt'in dediğine göre "The Handler", insanları kontrol etmeye çalışan ajanlar.

Şarkı ve özellikle "Trance Formation" kelimesi, Matt'in okuduğu, 40'lar ve 70'ler arasında CIA'in beyin yıkama deneylerini anlatan Cathy O'Brien'ın "Trance Formation of America" ​​kitabına bir gönderme.

Dom ve Chris'in albümdeki favori şarkısı da bu şarkıdır.

JFK+Defector

Dönemin ABD Başkanı John F. Kennedy'nin özgürlük ve bağımsızlık üzerine yaptığı bir konuşmayla başlayan Defector şarkısına uyanışın ve direnişin başlangıcı diyebiliriz.

Defector şarkısında kahramanımız hayatının kontrolünü artık ele alıyor ve “onu kontrol edemeyeceklerini” söylüyor.

The Handler şarkısında güçlenen düşünce artık gerçeğe dönüşüyor.

Hükümeti devireceğine yemin ediyor ve diktatörden “Yellow belly” (korkak), “Green minded” (kötü niyetli ya da açgözlü) ve “Blue blood” (soylu kan — aristokrasi) şeklinde bahsediyor.

Revolt

Revolt şarkısında ise kahramanımız iyice özgüven kazanıyor ve çevresindekilere de güven aşılamaya çalışıyor.

İnsanlara “bu dünyayı istedikleri gibi şekillendirebileceklerini” anlatmaya çalışıyor ve örgütlenme çağrısında bulunarak sisteme karşı gerçek bir savaş başlatıyor.

Dead Inside şarkısında kaybettiği inanç ve umut bu şarkıda tekrar geliyor. Drone olmaktan kurtulup tekrar insan oluyor.

"Gücün var, ruhun var. Acıyı hissettin, aşkı hissettin. Bu dünyayı istediğin gibi yapabilirsin" sözleri de bunun bir diğer kanıtı.

Aftermath

Aftermath şarkısında ise karakterimiz tüm bu yaşananlardan ve savaşmaktan yorulduktan sonra sonunda evine dönüyor ve birini seviyor.

O kişi kahramanımıza “bu andan itibaren asla yalnız olmayacaklarını” ve artık “sonsuz ve birbirlerine bağlı” olduklarını söylüyor.

Yalnızlığı sona eriyor. Sistemin insanı duygusuzlaştırma ve bireyselleştirme çabası boşa düşüyor.

Yani karakterimiz savaşı kazanıyor ve ilk hikâye böylece mutlu şekilde bitiyor.

2.Hikaye

Matt’in dediğine göre, ikinci hikâye başka birisinin hikayesini anlatıyor.

Bu kişi de tıpkı diğer kahramanımız gibi “Dead Inside” oluyor.

Ancak ilk hikayedeki kahramanın aksine karanlığın içinden geçip sisteme direnmek yerine, gücünü dünyaya acı çektirmek için kullanan güç delisi bir diktatöre dönüşüyor.

Yani kısacası bu 2. hikayedeki karakter, ilk karakterin Mercy şarkısından sonraki uyanışı yaşamıyor ve ölüm makinesi olarak hayatına devam ediyor.

Bu da bizi The Globalist şarkısına getiriyor.

The Globalist

Aslında ismi "Britanya İmparatorluğu" olmasını düşünülen The Globalist Matt'in albümdeki favorisi.

Yaklaşık 10 dakikalık uzunlukta birden farklı tarzda ve tempoda sesler duyuyoruz.

Matt'in de dediği gibi şarkı: "İlk yarı bir filmden fırlamış gibi, ardından metal bir orta bölüm geliyor ve ardından büyük bir piyano baladı gibi bitiyor."

Şarkının hikayesinde ise kahramanımız diktatörle konuşuyor.

Diktatör kahramanımızı manipüle ederek “asla gerçekten sevilmediğini” ve onun “dünyayı yönetebileceğini” söylüyor.

Ona atom bombalarının fırlatma kodlarını vererek gücün artık onda olduğunu gösteriyor. İnsanlardan intikam alması için fırsat veriyor.

Kahramanımız da bombaları fırlatarak dünyayı yok ediyor ve tüm bu yıkımdan sonra dünyada diktatörle kahramanımız hayatta kalıyor.

Hikâyenin sonunda yeni diktatör (kahramanımız) kendisini “Ben sadece sevilmek istedim, sadece buna ihtiyaç duydum.” pişmanlığını dile getirerek kendini savunuyor.

Drones

Albümün son şarkısı olan Drones'da insan sesi dışında bir enstrüman yok. Bu yönüyle bir akapella şarkısı.

Burada sadece insan sesinin kullanılmasının sebebi bu şarkıyı ruhların söylemesi.

2. hikayedeki karakterin bombalarla öldürdüğü insanların ruhu kahramanımızı bu şarkıda yargılıyor.

Şarkı ve doğal olarak albümde zaten "Amin" sözüyle bitiyor.

Evet, Muse'un Drones albümünün hikayesini sizin için derledik. Bu tarz içerikler için sayfamızı diğer platformlardan da takip etmeyi unutmayın.

Kaynak: Musewiki